Aanvalletjes

Op donderdagochtend 3 april j.l. zat ik samen met de kinderen aan het ontbijt toen Famm plotseling iets nieuws liet zien. Haar hoofd liet zij naar rechts hangen, zij gaf geen enkele reactie meer en haar oogjes waren allbei volledig en heel ver naar rechts gedraaid. Voor mijn gevoel duurde het lang maar realistisch gezien zal het hooguit zo'n 20 seconden hebben geduurd. Het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik met een kleine knoop in mijn maag naar mijn werk ging.....
Rond 10.30 uur werd ik die ochtend gebeld door een leidster van de Paddestoel. Zij herkende het incidentje van die ochtend want Famm had het zojuist weer laten zien! Famm moest er ook echt even van bijkomen en heeft erna ongeveer 45 minuten liggen slapen. De groepsleidsters denken naar aanleiding van de symptomen dat het toch een soort aanvalletjes zijn. 
Toen ik er later die dag met Guido over sprak herkende hij het ook! Zo'n twee weken geleden heeft hij het ook bij Famm gezien, we hebben het erover gehad maar realiseerden ons op dat moment niet dat het om een aanvalletje zou kunnen gaan.

Hoewel we natuurlijk in ons achterhoofd al wel rekening hadden gehouden met het feit dat het kon komen, het komt weer even binnen. Wel vond ik het een fijn idee dat naast mijzelf en Guido, de mensen met ervaring het ook hebben gezien. 

Het is weer even schakelen in ons hoofd, wennen aan het idee en proberen om ons er op dit moment niet al te druk over te maken. De keren dat zij het heeft gehad herstelde zij zichzelf namelijk weer snel. En wie weet blijft het hier voorlopig ook bij. Momenteel houden we een dagboekje bij ter voorbereiding op de opname in Maastricht. We gaan dit natuurlijk bespreken maar hopen er ook een beetje op dat zij het daar laat zien.

Dinsdagavond mogen we bellen en als er een bedje vrij is vertrekken we woensdagochtend naar Maastricht waar ik en Famm 2 nachtjes zullen verblijven en alles wat er moet gebeuren maar op ons af laten komen.....